Kutaisi, 19 mei 2016

Het station van Tbilisi is een enorme betonnen Sovjetkolos dat aan de buitenkant als dusdanig niet herkenbaar is. Ik koop voor omgerekend drie euro, op vertoon van mijn paspoort, een ticket naar Kutaisi, een afstand van 230 kilometer, in vijf uur te overbruggen. Op het perron weerhouden twee agenten mij foto’s te nemen van de verouderde gereedstaande trein. Even later blaft een tweetandige conducteur: “passport”. Zijn jongere vrouwelijke collega weerhoudt hem van verder optreden. In het stationsgebouw weten politieagenten zich moeilijk wakker te houden. Meestal met de telefoon spelend, zittend, bijna slapend. Overal in het land is politie. Doorgaans in de auto, zwaailicht en sirene standaard actief.