Klankkast van leven

Nanning, 16  juli 2011

We stappen een restaurant binnen, rond het middaguur volledig gevuld met tafelende Chinezen aan grote ronde tafels. Traditie. Voor de maaltijd wordt het werk meteen stilgelegd. Eten in gezamenlijkheid. Er wordt gedobbeld. Prachtige atmosfeer.  Mensen kauwend, gesticulerend, spuwend en eten ronddelend vanuit grote afgevulde schalen.  Potten thee gaan in een cirkel langs de gasten. Kleine glaasjes met sterke drank, in een snelle klok geleegd.  Oorverdovend lawaai. Stemverheffingen. Het lokaal lijkt wel een klankkast. Zóveel uitbundige sociabiliteit. Mensen lachen naar ons en wijzen.

De menukaart toont enkele Engelse begrippen. Ik bestel ‘whine’. Lang niet meer gehad. Voor het eten laten we ons verrassen. En dat lukt: schalen met de meest bizarre zaken worden dampend op tafel gezet. Alleen de rijst is vertrouwd. De wijn blijkt een fles sterke drank van 60% met een soort hagedis erin. Laury en ik lachen onophoudelijk.