Butuceni

Butuceni, 8 juli 2015

Zo’n vijftig kilometer ten noorden van Chisinau ligt het dorpje Butuceni, niet ver van een in de rotsen uitgehakt eeuwenoud klooster, één van de weinige bezienswaardigheden die het land rijk is. Bereikbaar met een openbaar lijnbusje dat sporadisch rijdt vanuit Chisinau. Het landelijk in de heuvels gelegen plaatsje bestaat uit kleurrijke huisjes, een dorpspomp en enkele kruisbeelden. Een ondernemer heeft met lokale materialen een boerderij verbouwd tot een complex met appartementen voor bezoekers: Ecoresort Butuceni lees ik op een uithangbord. Ik tref het: er is één appartement vrij. Het is er aangenaam. Dikke muren houden de hitte op afstand. In de gemetselde bekisting van een groot bed in mijn vertrek is een uitschuifbare asla zichtbaar: in de winter wordt met een vuurtje het bed warm gehouden, legt Antal uit, de eigenaar van het resort.

In een herberg verderop worden heerlijke gerechten geserveerd. Ik ontdek Moldavië als eerste klas wijnland. Excellente wijnen uit de kelders van Cricova. Antal laat tijdens de maaltijd een spraakwaterval over me heen klateren. Royaal schenkt hij wijn uit een karaf. Hij is ondernemer pur sang. Hyperactief. Maar ook sociaal betrokken bij het lot van het dorp, dat op uitsterven staat. De gelaten bewoners zijn overwegend oud en inactief. Maar wel tevreden. Ze beschikken amper over een inkomen en zijn door de geschiedenis gemodelleerd naar soberheid. Een gezin leeft van vijftig euro per maand. Antal vertelt dat hij zeventien huizen heeft opgekocht in Butuceni. Één voor één om de prijs niet op te drijven. ‘For my daughter” zo gaf hij bij de eerste aankoop aan. Nu heeft hij een goed lopend resort. Duurzaam. Antal schoolde enkele jonge dorpsbewoners voor zijn herberg en nam ze in dienst. Hij plaatste afvalbakken en conditioneerde de kinderen uit het dorp om plastic te verzamelen. Volgens de ondernemer zijn de dorpsbewoners erg passief en moeilijk te activeren. Ze rijden niet alleen met ezel en kar, maar denken volgens hem ook nog vanuit de traditie van ezel en kar. De politiek doet niet veel. Het land is door en door corrupt. Een dokter, of een agent: allemaal vragen ze smeergeld, zo hoor ik van meerdere mensen. Ook Antal zorgt goed voor zichzelf. Er staat een gloednieuwe zilveren Mercedes in het zand, naast een geparkeerde ezel met kar op houten wielen.