Mtskheta

Mtskheta, 17 mei 2016

Per bus vanuit Tbilisi bereik ik Mtsketa, een compact historisch plaatsje in het oosten. Ik huur er een klein appartement. Vanuit het terras van mijn ruimte kan ik de duizend jaar oude kathedraal, werelderfgoed, bijna aanraken. Kerken en kloosters, omringd door met groen overtrokken bergachtig landschap maken tweeduizend jaar geschiedenis tastbaar. De oude orthodoxe bouwwerken zijn puur, met delen die niet gerenoveerd zijn, wat de historie invoelbaar maakt. In een restaurant, niet ver van mijn appartement ontdek ik de Georgische keuken. De Georgiër weet wat goed eten is. Vlees, deeg en vet. De groente heeft zijn plek nog niet verworven. Wel de bijbehorende drank: Cha Cha, een soort wodka, en wijn. De wijn die sommige restaurants uitschenken, is zoet en koel. Niet te drinken. Terwijl de eeuwenoude Georgische wijncultuur gebaseerd is op meer dan vijfhonderd druivensoorten. Gisteren proefde ik in een wijnkelder een verrukkelijke droge witte wijn. Ik kocht meteen twee flessen.