Spooktrein

26 september 2019

Geafficheerd als één van de mooiere treinreizen in de wereld: de trein van Servië naar Montenegro. Een tocht van twaalf uur over 476 km, met 1000 meter hoogteverschil en honderden bruggen en tunnels. In Belgrado stap ik op. Enfin. Mooi is het zeker. Maar wel even volhouden. De achterdeur van de laatste wagon, die uitkijkt op de bergen, blijkt tijdens de rit open te kunnen. Zonder vergrendeling. De zijdeuren naar buiten blijven automatisch open en dicht gaan. Een spooktrein. Het lot (wagon 31, plaats 167) heeft me naast een dikke Montenegrijn geplaatst in een verder overvolle wagon. En, zo blijkt later, tegenover een Albanees meisje. Zij vraagt of ik mee verkas naar een leeg treinstel verderop. Ze is op weg naar Podgorica voor een jobinterview voor een cruisemaatschappij. Over de grens aan de kant van Montenegro stapt de met automatische geweren geschouderde grenspolitie de trein in. Ik ben net eerder uitgestapt om water en brood te halen aan de andere kant van het spoor, wat me niet in dank wordt afgenomen.