Grensovergang Cambodja

2 juli 2011

Het voelt als de eerste reisdag. Vanochtend met een bus naar de Cambodjaanse grens. Vóórdat ik er erg in heb, ligt mijn bagage in een handkar en word ik aan de douane door allerlei mannen die zich om mij heen groeperen, naar een medisch loket gedreven, dat ik uiteindelijk weet te ontwijken. In de LP las ik eerder, dat je hier getemperatuurd en getild wordt: betalen. Een Thais-Fins stel, eerder in dezelfde bus als ik, staat braaf in de rij en wil niet naar mijn waarschuwingen luisteren. De mannelijke Finse helft van het stel, lag vanochtend in comateuze toestand in de bus, “alcoholvergiftiging” , vertelde zijn vrouw. Het lukte ons tweeën niet hem wakker te krijgen vóór de grens. Drie loketten, drie formulieren en twee extra controles verder, toont mijn paspoort een visum van het Koninkrijk Cambodja. Achterop de motor vervolg ik mijn tocht per easy rider door het uitgestrekte landschap, op weg naar een kilometers verderop gelegen bushalte. Daar wacht in het rode zand een verouderde bus naar Phnom Penh.