Ho Chi Minh City

6 juli 2011

De tijd verstrijkt, terwijl de zon onverbiddelijk aan de hemel staat. Ik ben inmiddels opnieuw in Saigon.  Weerzien met Lê, die niets veranderd is en haar famillie. Gisteravond een geselende onweersbui, die met een enorme kracht de straten in enkele seconden blank zette. In kleine straatjes heerst de famillie-economie.  Mensen koken op straat, roepen naar hun kinderen en verspreiden een lucht van vuur en eten. Buiten wordt geleefd. Ik zie zelfs een ‘opticien’ glazen in een bril slijpen op de stoep. Ondertussen jakkeren 4,5 miljoen motorfietsen door de stad, wat doodsoorzaak betreft: volksziekte nummer één. Héle gezinnen op één scooter. Het Volkscomité breekt zich het hoofd over de verkeerschaos. In 2015 wil Hanoi het eerste metrostation openen. Ik zie agenten met knuppels amechtig langs de weg lopen, terwijl het patroon van motorbikes vervaarlijke vormen aanneemt.