Dong Koi

Saigon, 7 juli 2011

In restaurant Goldfish gaat het licht uit als buiten het dieselagregaat kuchend tot stilstand komt. Géén verlichting. Géén airco. Het is druk. Veel eetgasten stromen binnen. Zeker in deze buurt: Dong Koi, waar de welvaart in verdiepingen winkelplezier is opgetast. Tegelijk zijn de bedelaars en de grabbelaars niet uit het zicht verdwenen. Mijn ‘gouden’ pen, gekocht in de goedkopere Ben Tham market, verderop in de stad, waar Lê mij behendig de weg wees, smelt letterlijk tijdens het schrijven. De verf laat los en het nikkel verschijnt. Dat is Viëtnam: opkomende welvaart die zich eerst hult in geglazuurde namaak.  In toenemende mate verschijnen er glazen kooppaleizen van de westerse mode-industrie. Ik vraag me af waar het geld vandaan moet komen om ze in stand te houden, want de roltrappen naar de met goud en kristal geornamenteerde etages dragen geen gasten vandaag. Lê grist de camera uit mijn hand en maakt foto’s.