Deysi

Havana, 18 januari 2013

Ze geeft de middelvinger op de vraag of de politieke omwentelingen haar verbetering brengen. Deysi, de verhuurster van onze ruimte, lacht en maakt een wegwerpgebaar, terwijl ze de tafel afruimt. “Het blijft hetzelfde. Raoul is net als zijn broer Fidel. Iedereen verlangt naar de grote verandering. Ik betaal veel geld aan de staat. Aan de kamerverhuur houd ik weinig over. Ik geef maar twee van de drie kamers op. Als er controle is, schuif ik wat geld onder tafel.” Het internet is voor Cubanen nog illegal. Een arts mag voor zijn vak wel over een internetverbinding beschikken. Hij kan stiekem aan buurtgenoten de mogelijkheid verschaffen om hun kamers op Tripadvisor te plaatsen. Er ontstaat een schaduweconomie in buurten. Kleine netwerkjes van mensen die samen één satellietschotel kopen en klandestien een kabel doortrekken. Deysi laat zien hoe het werkt. Ze staat bovenaan de trap, rekt zich uit naar een verborgen schakelaar terwijl ze naar het tv-scherm wijst. Op het moment dat ze de schakelaar omdraait, verschijnen er plots internationale zenders op het scherm. “Als er controle komt, zet ik de schakelaar om.” roept ze lachend. “Cuba?, no problem!” Mensen helpen elkaar, komen bij elkaar over de vloer gaan familliaire verbintenissen aan. “dat is broodnodig. Er gaat hier zóveel mis.”