Deniyaya

Deniyaya, 30 januari 2014

De Regen raast met grote kracht over de groene toppen van het regenwoud. Onweer barst los. Wolkenpartijen drijven over de veertig meter hoge bomen. We aanschouwen het vanuit ons majestueus balkon, in een verblijf aan de zoom van het regenwoud.Voor een paar dagen logeren we op hoogte in een ruimtelijk gelegen kamer met houten, gelakt meubilair. Vergezichten over de bergen, het loof en de theeplantages. Langzaam rolt het onweer naar gene zijde. Vogels kwinkeleren onophoudelijk. Tromgeroffel in de verte. Vredig klinkt het ruisen van een beek.

Het bleek nog een lange trip per taxi, om direct vanuit Negombo naar hier te geraken. De wegen zijn strak geasfalteerd, wat automobilisten en andere weggebruikers niet weerhoudt om onverantwoorde inhaalmanoeuvres uit te voeren. Op veel plekken lagen koeien en zwerfhonden loom op het asfalt. Via een tolweg bereikten we het aan de zuidkust gelegen Galle, vestingstad door de Hollanders gesticht, van waaruit we het binnenland inreden. In snel tempo werd de omgeving groen en bergachtig. Levendige dorpjes tussen de thee- en rubberplantages. De bebouwing langs de weg hing vol reclameaanduidingen: een kleurig lint van lachende gezichten op bordkarton, vreemde merknamen en Singalezen die buiten hun nering hadden postgevat, ons nakijkend en zwaaiend.Overal vlinderden kinderen in schooluniform, de jongens apart van de meisjes, in driewielers of busjes getransporteerd. Spelend en lachend. In Sri Lanka kunnen alle kinderen naar school. Ook het bezoek aan een arts is gratis, maar voor bepaalde behandelingen of medicijnen moet worden betaald. Onderweg, toen we een enorm ziekenhuis passeerden, liet een voorbijganger een schrift zien en tikte tegen het glas van de auto, net voor een stoplicht. ‘Hij wil geld voor medicijnen.” riep onze chauffeur, die het niet kon nalaten te proberen ons een meerdaagse tour te verkopen.