Shanvillage

Hsipaw, 18 februari 2015

Het spoorwegstation oogt even charmant als primitief, een oud houten gebouw, met een kantoortje waar de papieren hoog zijn opgestapeld. Open spoorwegovergang over de aangevreten rails, die nog door de oud-kolonisator zijn gelegd en sindsdien nooit meer vervangen. We maken een tocht over de rivier per longtailboat. De ochtendnevel maakt de aanblik mystiek. We varen met een gids in een uur naar een shandorp. Aan de oever zijn vrouwen druk bezig met de was, die vanuit een grote kom in de rivierstroom te weken wordt gelegd. Honderd meter verder laat een boer zijn waterbuffel baden in de rivier. Onze gids vertelt over de geschiedenis van het shanvolk en introduceert ons bij een monnik in een prachtig klooster. Een kop van een bom die de Japanners in de oorlog hebben gedropt, dient als gong. Buiten het kloostercomplex staan huisjes van hout en riet, die zijn voorzien van een zonnepaneel en een satelietschotel: een mix van middeleeuwse en moderne technieken op één plek.